Rozdział 1

Był wiecznym bawidamkiem. Większość kobiet, z którymi sypiał leciało na jego kasę i na sławę. Łudziły się, że to akurat im uda się na dłużej zatrzymać przy sobie wschodzącą gwiazdę Bundesligi i światowej piłki nożnej. Jednak on wyznawał zasadę ,,nie wchodzić dwa razy do tej samej rzeki’’. Nie chciał się wiązać z żadną dziewczyną, którą poznał, lądując w łóżku. Dopiero pojawienie się Caroline go odmieniło. Zaczął coraz poważniej myśleć o ustatkowaniu się i zwolnieniu tempa swojego życia towarzyskiego. Wyciszył się. Choć nadal chodził do różnych klubów, to już nie po to, aby zdobyć kolejną dziewczynę do swojej ,,kolekcji’’. Wystarczyła mu ona. Nie potrzebował nikogo innego. Jednak kiedy go zdradziła, cały jego dotychczasowy świat legł w gruzach. Załamał się. Nie chciało mu się nic. Gdyby nie to, że miał podpisany kontrakt z Borussią, to zrezygnowałby i z treningów. Na dodatek zdobił co drugą okładkę gazet, które były dostępne w Dortmundzie, a to też nie ułatwiało mu życia. Przestał wychodzić z domu. Po pewnym czasie wrócił do swojego trybu życia sprzed poznania i związku z Caroline. Jednak nawet to straciło dla niego swój urok. Z czasem przestał nawet wynajmować pokoje w hotelach na jedną noc. Postanowił, że nigdy więcej nie zaufa żadnej kobiecie. Zaufał Caroline i przejechał się na tym. Całkowicie zmienił swoje dotychczasowe podejście do kobiet. Zaczął patrzeć na nie jak na bezwzględne, pozbawione uczuć istoty. Pomyślał, że skoro Caroline mogła z nim tak postąpić, to od teraz on też tak będzie postępował.

W drugiej części Dortmundu w swoim łóżku młoda, bo zaledwie 18-letnia dziewczyna o imieniu Ann leżała i płakała. Miała przed sobą postawiony kieliszek z winem. Czy chciała się upić.? Nie, chciała zapomnieć, a jeżeli alkohol był jedyną szansą na, choćby chwilowe, zapomnienie, to tak, chciała się również upić. Choć jeszcze poprzedniego wieczora była najszczęśliwszą dziewczyną pod Słońcem. Miała chłopaka, którego kochała i, jak myślała ją też kochał. Spędzała z nim prawie każdą wolną chwilę, jaką miała. Myślała, że to ten jedyny na całe życie.

- Jak bardzo się myliłam.! - powiedziała, przechylając kieliszek. - Jak mogłam być tak potwornie naiwna?! Jak mogłam nie zauważyć. Szukała winy w sobie, choć tak naprawdę nic, co się wydarzyło nie było jej winą. Właśnie dlatego, że trzymała się swoich zasad, teraz leżała z podpuchniętymi od płaczu oczami. Zadzwonił dzwonek do drzwi.

- Otwórz, to ja. - poznała głos od razu, ale nie miała ochoty wpuszczać Natalie, swojej przyjaciółki, do środka. Wolała zostać sama. Jednak kiedyś dała Natalie klucze do swojego mieszkania i ta teraz to wykorzystała.

- Cześć, kochana - podeszła do załamanej dziewczyny - Jak się trzymasz? Dajesz radę?

- Nie.

To były jedyne słowa, jakie usłyszała od przyjaciółki. Ta, widząc, że nie wyciągnie z niej dzisiaj zbyt wiele, powiedziała:

- Kupiłam Ci jedzenie i coś do poczytania, żebyś się trochę oderwała. Jedzenie wkładam do lodówki, a gazetę kładę na stole. Wpadnę do Ciebie później. Trzymaj się.

I wyszła. Ann cieszyła się, że ma taką przyjaciółkę. Zawsze mogła na nią liczyć. Nie była w stanie jeszcze z nią swobodnie o tej sytuacji porozmawiać, ale Natalie to czuła. Wiedziała, że kiedy przyjdzie czas, to jej się zwierzy. Zawsze tak było. Musiała sama oswoić się z sytuacją i dopiero później mogła z względnym spokojem o tym mówić. Zwlokła się z łóżka i poszła do łazienki, a później do kuchni w nadziei, że Natalie kupiła jej coś do picia. Znalazła wodę. Już chciała wrócić do łóżka, ale jej uwagę przykuła okładka gazety.

- Tak, słynny Marco Reus się rozstał. Tak, biedactwo - powiedziała z ironią.  Największy kobieciarz, o jakim słyszała się rozstał z Caroline. - Musi mu być naprawdę ciężko - westchnęła, choć tak naprawdę uważała, że nie zasłużył na taką osobę. Miał pieniądze, panienki do niego lgnęły, był sławny. Odrzuciła gazetę, kpiąco parskając śmiechem. Nawet nie wiedziała, jak bardzo się myliła...

* * *

Marco postanowił tego wieczora wyjść do klubu i po swojemu zabawić się. Dawno już tego nie robił.  Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, jak działał na kobiety i dobrze to wykorzystywał. Na początku może i nawet się przejmował, gdy widział, jak kobietę, która prosiła go o kontakt po wspólnie spędzonej upojnej nocy. Brał wówczas karteczkę z numerem telefonu i mówił, że na pewno oddzwoni. Ostatnio przestał to robić zwyczajnie olewając kobiety, z którymi sypiał.Traktował je jak zabawki. Ale same mu na to pozwalały, wskakując mu do łóżka. Jeżeli same siebie nie szanowały, to dlaczego, do diabła, on miałby je szanować? Jego najlepszy przyjaciel, Mario, nie do końca zgadzał się z postępowaniem Marco, ale wiedział, a przynajmniej miał taką nadzieję, że prędzej czy później przejdzie mu ta depresja. Znał Reusa długo i znał przyczynę zachowania przyjaciela. Marco doskonale wiedział, że jego kumpel nie pójdzie z nim do klubu, dlatego nawet nie pytał. Sam jednak ubrał się w białą koszulę i czarne rurki. Dobrze wiedział, że kobiety lubią facetów w koszulach i, nie ukrywając tego, wykorzystywał swoją wiedzę. Wyszedł ze swojego domu. Właściwie to ze swojej willi, którą uważał za zbyt dużą dla niego samego. Zastanawiał się nawet, czy jej nie sprzedać. Postanowił, że pomyśli o tym, jak wróci. Załączył alarm i po krótkiej chwili szedł ulicami Dortmundu w poszukiwaniu spełnienia.

------------------------------------------------------------------------------

No i jest pierwszy rozdział. Wiem, że krótki, ale za chwilę będzie też i drugi, więc mam nadzieję, że to trochę ,,zrekompensuje''.:)
Mam nadzieję, że Wam się podoba. Zostawcie komentarze, żebym wiedziała, co zmienić, co poprawić. A może w ogóle bez sensu, żebym pisała?:)